καλλιθέμειλος

καλλιθέμειλος, -ον (Μ)

καλλιθέμεθλος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλλ(ι)-* + -θέμειλος (< θέμειλον «θεμέλιο»), πρβλ. ευρυ-θέμειλος].